مینیمال باش!

جدیدا یه حسی رو مخمه ک دلم میخواد هرچیز اضافیو پرت کنم دور، از آدما گرفته تا وسایل و عادت های اضافی زندگیم، به عبارتی یه درویش گونه خاصی مد نظرمه ک نگو و نپرس 

.حوصله هبچ آدمیو ندارم اصلا و ب هیچ وجه.

میدونی حس میکنم

خیلی چیزا بار اضافس و دوباره فیریکی زدم روی بار ولی راستش دلم میخواد دریا باشم راحت بگذرم و برم هز همه چی 

بی حیال رویا پردازیا 

مدام نیل شدیدی ب دور انداختن و کم کردن دارم از کم کردن وزنم گرفته تا وسایل و اطرافیان حواشی زندگی 

براشون لیستم دارم. 

اولیش دغدغه کاری و مجازیمه، محیط کارم دیگه محیط دوستانه ای برام نیست هرچند به این معنی نیست ک محیط دشمن ایه اما میخوام تا آخر دی ماه تو یه نوع روزه باشم و پرهسز کنم سرکار ب طور قطع دیگه نمیخوام وقتم دنبال حرف زدن باشه، غیبت نمی کنم و تاخیر هم نخواهم داشت،. ماشین نمیبرم و صبحا زودتر بیدار میشم و میرم سرکار

برم فکر کنم 

محیط منبع